Çok İstiyoruz

ÇOK İSTİYORUZ

Herkes hayata başladığı andan itibaren elbette hem maddi olarak hem de manevi olarak istekleri vardır. Bu istekler kişiye göre değişir.

Küçükken daha çok mağazalara, marketlere gittiğimizde ''Baba bana bunu al! Şunu al!'' Anne bana şunu alsana.'' gibi cümlelerimiz olmuştur. İstediğimiz şeyler ise marketlerde cipstir, abur cuburdur. Mağazalarda şekilli, ilgi çekici elbisedir filan. Çocuğuz yani nihayetinde ilgimizi çeken şeyleri isterdik. Bende bir de takıntı vardı küçükken zincirsiz pantolon giymezdim ve ışıksız ayakkabı asla. Yani babama bu konuda çok çektirdim (!). Tabii bu isteklerimiz büyüdükçe değişmiştir. Artık farklı şeyler istiyoruz, bu tür şeyleri zaten dilediğimiz gibi alabiliyoruz. Bu kısımlar atlatılıyor artık.

İstekler duygusal olarak, psikolojik olarak yönleniyor. Karşı cinse olan zaaf, aşk büyüyor. İlgi alanlarımız değişiyor. Yaptığımız işte en yüksek olmayı istiyoruz.  Sevdiğimiz karşı cinsin bizi sevmesini istiyoruz. ''Keşke şunu yapabilsek'', ''Keşke benim olsa'' tarzı cümleler artıyor. İnsan büyüyünce ağlamaları biter zannederdik ama ağlamaya daha açık oluyor. İnsan başarısız olduğunda üzülüyor, ağlıyor. Zaafı olduğu karşı cinsten ya da sevdiği karşı cinsten dolayı fazlasıyla üzülüyor, ağlayacak dereceye geliyor. Tabii bu olumsuzluklar insana tecrübe kazandırıyor. Hayat tecrübesi kazanıyor insanoğlu. İnsan yaşadığı hadiselerde olumsuzluklar olunca yalnız kalmak istiyor. Bu durumu sadece kendisiyle yaşamak istiyor. Hayatında farklı şeyler, sürpriz şeylerin olmasını istiyor. Hiç beklemediği anda beklemediği şeylerin olmasını istiyor. Şaşırmak istiyor. Sevinmek istiyor. Mutlu olmak istiyor.